Κυριακή 23 Αυγούστου 2020

ΤΟ ΝΕΟ ΕΠΙΔΗΜΙΚΟ ΚΥΜΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2020, ΟΤΑΝ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ


    Είμαστε μόλις στην αρχή ενός νέου επιδημικού κύματος της λοίμωξης από CoV-19. 
Τίποτα όμως δεν είναι ίδιο με τις συνθήκες του πρώτου κύματος στις αρχές του 2020.
 Έχουμε μάθει πολύ περισσότερα πράγματα για τη φύση και τον τρόπο μετάδοσης του ιού.
 Έχουν εκπονηθεί άπειρες επιστημονικές μελέτες που άλλαξαν ριζικά το τοπίο της γνώσης και την ιατρική πρακτική. Καλό είναι να επισημανθεί ότι καμία σοβαρή μελέτη δεν αφήνει περιθώρια για τις εικασίες περί εργαστηριακής παρασκευής του ιού, πολύ απλά γιατί ξέρουμε καλά ποια γενετικά υλικά και πρωτόκολλα χρησιμοποιούνται σ’ αυτές τις περιπτώσεις και τι ίχνη αφήνουν.
 Έχουμε μάθει πολύ περισσότερα πράγματα για τον τρόπο που εκδηλώνεται η λοίμωξη, για τα χαρακτηριστικά που προβλέπουν μια βαρύτερη εξέλιξη, για τους τρόπους αποφυγής της και ακόμη και για τους καλύτερους δυνατούς τρόπους θεραπείας της.
 Έχουν επενδυθεί τεράστιες οικονομικές και επιστημονικές εφεδρείες στην προπαρασκευή, την επαύξηση και το συντονισμό των Υπηρεσιών Υγείας. Είναι ασύγκριτα περισσότερα και επαρκέστερα τα διαγνωστκά μέσα και οι απαραίτητες διαγνωστικές υποδομές.
Δημιουργήθηκαν και εφαρμόστηκαν κάθε είδους εξειδικευμένα πρωτόκολλα και εργαλεία, στατιστικά, διαχειριστικά, επαγγελματικά και διοικητικά-πολιτειακά, αναγκαία για την αντιμετώπιση των συνεπειών και των δυσκολιών που οφείλονται στην επιδημία.
Έχουμε εκπαιδευτεί ως κοινωνία και ως ιατρικό προσωπικό στα προστατευτικά μέτρα. Έχουμε προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της καθημερινότητας που αφορούν την κοινωνική αποστασιοποίηση. Έχουμε επάρκεια σε υλικά και μέσα ατομικής και υγειονομικής προστασίας. Έχουμε δοκιμάσει επιτυχώς και είμαστε έμπειροι στην εξ αποστάσεως εργασία και ταυτόχρονα στην αποτελεσματική επικοινωνία και δημιουργία.
    Ολόκληρος ο Πλανήτης συντονίστηκε εντυπωσιακά στην αντιμετώπιση της απειλής που συνόδευσε την παγκοσμιοποίηση. Όλη η ανθρωπότητα έχει στραμμένη την προσοχή της και τις δυνάμεις της στη νέα πραγματικότητα.
Είναι διακαής πόθος όλων η επαναφορά στην κανονικότητα, στην οικονομία, την κοινωνία, την εκπαίδευση, την καλλιτεχνική δημιουργία, τη θρησκεία και τον αθλητισμό. Όλοι κατανοούν ότι κανονικότητα σημαίνει άρση όλων των περιοριστικών μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης και ατομικής προστασίας. Τίποτε λιγότερο.
    
    Όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει πιθανότητα κυκλοφορίας αποτελεσματικού και ασφαλούς εμβολίου πριν περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος. 
Μέχρι τότε τα μέτρα που θα μας βοηθήσουν παραμένουν τα ίδια, και τα γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά.
Είναι πρώτα η υποχρεωτική η εφαρμογή της μάσκας, για την αποτροπή της διασποράς του ιού και δεύτερον το συχνό και επιμελές  και πλύσιμο των χεριών, για την αποτροπή της μόλυνσης. Όπου κρίνεται απαραίτητο λόγω εργασιακών συνθηκών, καλό είναι να χρησιμοποιούνται γάντια μιας χρήσης. Οι τακτικές κοινωνικής αποστασιοποίησης είναι απαραίτητες, αλλά μετά την εμπειρία που αποκτήσαμε πρόσφατα, καλή και οδυνηρή ταυτόχρονα, θα απαιτήσουν εξειδικευμένα σχέδια για το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, όπως και για την εκπαίδευση.

    Σίγουρα θα προκύψει ένας αυξανόμενος ήδη αριθμός ανθρώπων με θετικά αντισώματα, που σύντομα θα ξέρουμε αν προσφέρουν προστασία από την επαναμόλυνση. Αυτοί οι άνθρωποι ίσως χρησιμεύσουν ως φραγμός, μεσολαβώντας και διακόπτοντας  την μεταδοτικότητα του ιού και ταυτόχρονα ως ασφαλές στήριγμα για την οργάνωση λειτουργικών ομάδων, ιδίως στα συστήματα υγείας. 
Είναι γνωστό πλέον ότι ο ιός εμφανίζει υψηλότερη μεταδοτικότητα από τον ιό της γρίπης λόγω της ικανότητάς του να μεταδίδεται ακόμη και κατά το προσυμπτωματικό στάδιο, αλλά και χάρις στο γεγονός ότι μεταδίδεται και μέσω της γαστρεντερικής οδού, αποβαλλόμενος στα κόπρανα.
Ο ιός εμφανίζει ιδιαίτερα μεγάλη μολυσματικότητα, λόγω αφενός των μεταλλάξεων του άκρου των περιμετρικών προσεκβολών του, που του επιτρέπει να προσκολλάται στους υποδοχείς της αγγειοτενσίνης ΙΙ και αφετέρου λόγω της αφθονίας των υποδοχέων αυτών, σε διάφορους ιστούς του σώματος και ιδίως στον πνεύμονα, αλλά και στα αγγεία, στους νεφρούς, στην καρδιά και τον γαστρεντερικό σωλήνα.
    Ένα ποσοστό περίπου 20% των ανθρώπων που μολύνθηκαν θα εμφανίσει έντονα κλινικά συμπτώματα και το 2% του συνόλου, κυρίως ηλκιωμένοι, θα εμφανίσουν σοβαρή και επικίνδυνη νόσο και θα χρειαστούν να νοσηλευτούν σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών θα γίνουν καλά και θα βγουν από τη μονάδα, αλλά γίνεται μεγάλη συζήτηση για τις μακροχρόνιες συνέπειες για την υγεία. Κίνδυνο διατρέχουν και οι ασθενείς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, κυρίως αυτοί που εμφανίζουν αναπνευστική, καρδιακή ή νεφρική ανεπάρκεια. Τα παιδιά εξακολουθούν να είναι ασφαλή, αλλά συμπεριλαμβάνονται στους μεταδοτικούς φορείς της ίωσης.
    Η σοβαρότερη μορφή της νόσου είναι η καταιγίδα κυτταροκινών, όπως λέγεται, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια εντονότατη συστηματική φλεγμονώδη αντίδραση, γνωστή και από άλλες ιώσεις και λοιμώξεις, αν και σπάνια, που όμως αντιμετωπίζεται πλέον με πολύ αποτελεσματικότερο τρόπο με τη χρήση κορτιζόνης και ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων. Οι θεραπευτικές αρχές που εφαρμόζονται σήμερα, τα κριτήρια διασωλήνωσης, τα επιτρεπόμενα φάρμακα όπως η δεξαμεθαζόνη και οι τακτικές φροντίδας που ακολουθούν πλέον οι ΜΕΘ, έχουν μειώσει τη θνητότητα εντός της μονάδας εντατικής θεραπείας κατά το ένα τρίτο τουλάχιστον από ότι στο παρελθόν.
    
    Η κύρια διαγνωστική δοκιμασία που διατίθεται σήμερα είναι η μοριακή εξέταση ρινοφαρυγγικού επιχρίσματος με τη μέθοδο της PCR, για την ανίχνευση του RNA του ιού και παρουσιάζει πλέον ιδιαίτερη αξιοπιστία, της τάξεως του 99%, ενώ σημαντικό είναι και το γεγονός ότι μπορεί να υπολογιστεί και το ιικό φορτίο. Οι δοκιμασίες για την ανίχνευση των αντισωμάτων του ιού στον ορό, γίνονται αντιθέτως με αιμοληψία και ανιχνεύονται τα ειδικά για τον ιό αντισώματα που παράγει ο ανθρώπινος οργανισμός. Μπορούν να είναι ανιχνεύσιμα από την 8η ημέρα της λοίμωξης, χωρίς όμως να γνωρίζουμε οριστικά κατά πόσο άτομα που έχουν αναρρώσει από την λοίμωξη αποκτούν πλήρη ανοσία, δηλαδή εάν τα αντισώματα αυτά είναι προστατευτικά για μια νέα μόλυνση από τον ιό και για πόσο χρονικό διάστημα. Η επιλογή του τεστ ή των τεστ που θα πραγματοποιούνται πρέπει να είναι απόφαση του γιατρού. Η μοριακή μέθοδος που ανιχνεύει τον ίδιο τον ιό παραμένει η προτιμότερη και πιο χρηστική επιλογή.

    Ζούμε μια ιστορική περίοδο κατά την οποία οποιοσδήποτε πρόλογος για όσα συμβαίνουν καθίσταται γρήγορα επίλογος και βιώνουμε την ιλιγγιώδη επιτάχυνση της καθημερινότητας, των ευκαιριών και των κινδύνων, που προκαλεί η παγκοσμιοποίηση. Το νέο επιδημικό κύμα μας βρίσκει καλύτερους, με περισσότερη γνώση, με περισσότερη εμπειρία, με καλύτερα και περισσότερα μέσα. Μας βρίσκει πιο ώριμους κοινωνικά. Με πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση και υπευθυνότητα. Η κοινωνία και ο ιός θα αλλάξουν, γιατί η ζωή είναι αλλαγή και προσαρμογή και μόνο έτσι μπορεί να γίνει.
Όλα θα πάνε καλά.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Υπάρχει λάθος

Θα ήθελα να τονίσω το εξής λάθος, κατά τη γνώμη μου:
Η ισλαμική τρομοκρατία δεν είναι το αναδρομικό σημείο της επαναδιάκρισης του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού από το Μεσαίωνα.
Ο ισλαμικός φασισμός είναι μια σοφή υπενθύμιση προς την ώριμη όσο ποτέ ήπειρό μας, του κακού παρελθόντος της: Της αποικιοκρατίας, των δύο Παγκοσμίων Πολέμων που έζησε στο έδαφος και τη σάρκα της και του μεγάλου διχασμού της στον Ψυχρό Πόλεμο, όπου εμίσησε τον εαυτό της.
Είναι πολύ μικρός αυτός ο φασισμός και ξένος, αλλά και τόσο οικείος!
Η Ευρωπαϊκή ενότητα δεν κινδυνεύει και δε γίνεται να γυρίσει στα κλειστά σύνορα, στο φόβο του άλλου, στο δέος ενός ευρωπαϊκού, υπερατλαντικού ή του μετενσαρκωμένου δαίμονα της ισλαμικής αποκάλυψης.
Ο Μεσαίωνας δε χωράει πια στον παρόντα χρόνο της Ευρώπης των Λαών, γιατί τώρα ξέρουμε!
Τα ζόμπι της Ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας ιστορίας, αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουν στο σκοτεινό χάος της ανυπαρξίας τους.
Αρκεί να σπρώξουμε λίγο όλοι μαζί!

Το δίκαιο των αντιποίνων των πολιτισμών


Δεν ξέρω αν θα τα πω καλά, αλλά πρέπει να εξηγηθεί η παραδοξότητα που έντονα διαφαίνεται τελευταία, της παροχής κατανόησης, της δικαίωσης και της εξίσωσης της βαρβαρότητας με την κρατική ή την επαναστατική βία.
 Ίσως ανακουφίζει το υποσυνείδητο συλλογικό αίσθημα ενοχής. Εκφράζει δήθεν αυθεντικά την ενόχληση εκείνου που αισθάνεται δίκαιος, κατά τη στιγμή που ανήκει σε ένα πολιτισμικό σύνολο το οποίο αντίθετα με την προσωπική του θέση, εγκληματεί ιστορικά και διαχρονικά. Διαχωρίζει τη θέση του από το καταδικαστέο κράτος στο οποίο ανήκει και τον φιλοξενεί, παρέχοντάς του όλα τα ωφελήματα που η ιδιότητά του ως πολίτη του εξασφαλίζει, ως προϊόντα όμως μιας ηθικής απαξίας που απεχθάνεται. Όχι αυτός, οι άλλοι, αυτό...
Αυτή, όμως, η εκλογίκευση και η προβολή, είναι αναπόφευκτα μια ηθικολογική θεώρηση, η οποία δεν αρκεί με την απλοϊκή υπερβολή που εκφράζει να διαχωρίσει με ορθό τρόπο την όποια ηθική διαφορά που υπαινίσσεται. Για παράδειγμα, δεν διακρίνει επιτυχώς μεταξύ μιας τυπικής και οργανωμένης πολεμικής αντίδρασης από τη μια και από την άλλη των τυφλών αντιποίνων που προέρχονται είτε από στρατιωτικές-συμμετρικές απειλές, είτε από ασύμμετρες (πολλά τα οικεία παραδείγματα στη χώρα μας και αλλού).
Με απλά λόγια, άλλο τακτική άλλο αντίποινα. Άλλο πόλεμος, ακόμη και Ιερός και άλλο βαρβαρότητα.
Ο εκτελεστής, ο αποκεφαλιστής, ο βιαστής, ο σταυρωτής, ο βασανιστής, ο βάνδαλος έχουν πάντα ένα καλό άλλοθι, για το οποίο είναι έτοιμοι από αρχής και από αρχών. Η βία τους προσφέρει την αφορμή και τη δυνατότητα να εκφράσουν τη βαρβαρότητά τους με αντιβία. Το ότι όλα μπορούν να συνδεθούν και να εξηγηθούν κάπως, δε σημαίνει ότι δικαιολογούνται.
Η βαρβαρότητα είναι ανάγκη που προπορεύεται της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο ή του όποιου ιμπεριαλισμού, άσχετα με το περιεχόμενό τους.
Η βαρβαρότητα προϋπάρχει δίχως λόγο. Είναι πρώιμη εξελικτική βαθμίδα του όντος, με σαφή χρησιμότητα και πλεονέκτημα επιβίωσης, καθώς είναι επιχειρησιακό προσάρτημα του βασικού μηχανισμού επιβολής δια της φυσικής βίας. Το ζώο προπορεύεται χρονικά του πολιτισμού και όλων των καλών ή κακών που αυτός παράγει και τον ακολουθεί σιωπηλά, όταν αυτό είναι αναγκαίο, χωρίς να απαρνείται τη ζωική φύση του. Όλα τα ενδιάμεσα είναι διαβαθμίσεις, χωρίς ουσιώδη αρχή και τέλος.
Προς τι λοιπόν, η ανάγκη να αθωώνουμε τη βέβαιη φύση της βαρβαρότητας;

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις...


Όσο πιο πολύπλοκος γίνεται ο κόσμος, τόσο πιο πολύ πρέπει να επιμένει κανείς στα απλά.
Απλά είναι αυτά που είναι απαραίτητα για να ζήσεις την αμέσως επόμενη στιγμή. Έτσι αντιστέκεσαι στο χάος.
Το χάος πάλι, είναι το καταφύγιο των απελπισμένων, των ανεύθυνων και των τρελών. Και ως γνωστό, η τρέλα και το μεγαλείο είναι διπλανές πόρτες. Μεθάς, παίρνεις φόρα και μπαίνεις σε μια πόρτα και ούτε ξέρεις πού θα μπεις και πού σε βγάζει.
Πάντα λοιπόν, θεωρούσα ύποπτους αυτούς που ήθελαν να πας μαζί τους σ' αυτό το άγνωστο, στο χάος, γιατί πάντα εσύ μαθαίνεις πολύ αργά αυτό που εκείνοι ήξεραν από την αρχή. Πάντα!

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Ο επικίνδυνος κανόνας της ευκολίας


Τέσσερα πράγματα είναι δεδομένα και εύκολα στην πολιτική:
Να πας δεξιά, να πας αριστερά, να απομείνεις στο κέντρο ή να μην πας πουθενά.
Συνήθως όμως τα προβλήματα βρίσκονται σε άλλη διάσταση, στην κοινή λογική, που πρέπει να εφευρίσκει τα ιδεολογήματα ως εργαλεία δουλειάς και όχι να καταπιέζεται στα όρια των πολιτικών προκαταλήψεων.
Ποιος κάθεται να σκεφτεί, όμως!
Και ποιος είναι διατεθειμένος να χάσει (γενικώς) το όφελος, την ησυχία του και τον έλεγχο, ενδεχομένως;
Άσε που το χειρότερο είναι να ανακαλύψεις ότι:
"μάλλον δεν τα λες καλά σύντροφε!"

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

Όταν ο Θεός είναι Μεγάλος...

Όταν ο Θεός είναι μεγάλος, ο άνθρωπος είναι μικρός και ασήμαντος. Και η ζωή του το ίδιο.
Όταν ο Θεός είναι μικρός και ασήμαντος ο άνθρωπος γίνεται Τέρας της φύσεως και Θεός στη θέση του Θεού.
Όταν ο άνθρωπος νιώθει μικρός, ο Θεός μεγαλώνει ως εκεί που μπορεί να βλέπει ο άνθρωπος, ως τον ουρανό. Τότε και ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος και ο Θεός Υός του ανθρώπου.
Τι σχέση έχουν αυτά με τη χαριστική βολή σε έναν τραυματία που κείτεται και φωνάζει θλιβερά;
Ο κόσμος όλος οφείλει να μην ξεχάσει.
Είτε η πολιτική, είτε η θρησκευτική τρομοκρατία, όπως κι αν υλοποιούνται, ως δράσεις ή ως πόλεμοι, παραμένουν έργα του κατώτερου, σκοτεινού μας εαυτού.
Δεν υπάρχει δικαιολογία!

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Oι θέσεις μου για τον ΙΣΑ και την Υγεία στη χώρα μας

Είναι βέβαιο ότι οι ανάγκες στο χώρο της Υγείας στην Ελλάδα είναι πολλές και η πραγματικότητα σύνθετη και φυσικά αλληλένδετη με το οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο.
Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών και ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος αποτελούν θεσμικά όργανα με εμβέλεια περισσότερο κοινωνική από ότι συνδικαλιστική και μπορούν να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στα δρώμενα της Υγείας.
Όποια κι αν είναι τα προβλήματα, προσωπικά εμπιστεύομαι από βάθους καρδιάς τη Δημοκρατία και πιστεύω με πάθος στην αξία της συμμετοχής όλων μας στις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα του πολίτη που απορρέουν από αυτή τη συμμετοχή. Αυτός είναι και ο λόγος που συμμετείχα στις εκλογές του ΙΣΑ και του ΠΙΣ εκτιθέμενος προσωπικά σε έναν αγώνα που θεώρησα κάλεσμα και υποχρέωση, με την προσδοκία ότι είχα και έχω να συνεισφέρω άποψη και δυνάμεις. 
Η ζωή μας και το λειτούργημά μας δεν θ´ αλλάξουν μόνα τους. Είναι υπέροχο να θέλουμε και να μπορούμε να κάνουμε εμείς αυτές τις αλλαγές.
Οι θέσεις και προτάσεις μου, λοιπόν, για το μέλλον της Υγείας και τη λειτουργία των φορέων των Ιατρών, είναι οι ακόλουθες:

1. Σύστημα διαδικτυακής, διαρκούς, ανοικτής και ελεύθερης ψηφοφορίας των μελών του ΙΣΑ, για όλες τις αποφάσεις του Συλλόγου.
2. Ένορκο διευρυμένο πολυμελές πειθαρχικό σώμα με δικαστική συμμετοχή , αντί του αιρετού πειθαρχικού συμβουλίου στον ΙΣΑ.
3. Κατάργηση κάθε χρήσης χαρτιού στον ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ (παραπεμπτικά, συνταγές, χρεωστικά επισκέψεων, υποβολές), υπό τον χαρακτηρισμό ως σοβαρού οικολογικού εγκλήματος και κατάργηση των διαδικασιών υποβολής επισκέψεων με τη χρήση έξυπνης κάρτας-ταυτότητας ασθενούς και άμεση Τραπεζική απόδοση των αμοιβών.
4. Αναθεώρηση αμοιβών ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ.
5. Επαναξιολόγηση των όρων εξειδίκευσης (κλινικές, προγράμματα, διδάσκοντες).
6. Εξετάσεις ειδικότητας στα πρότυπα των Boards και μεταβατική φάση με άμεση διενέργεια από φορείς του εξωτερικού των εξετάσεων, με προαιρετική συμμετοχή.
7. Συνταγματική αναθεώρηση και νομοθετική μεταρρύθμιση για τη λειτουργία μη κρατικών Ιατρικών Σχολών.
8. Ενιαίος ψηφιακός ιατρικός φάκελος
9. Πλαφόν εργαστηριακών ανά ασθενή και εφαρμογή διαγνωστικών πρωτοκόλλων.
10. Πλήρης ασφαλιστική κάλυψη με κουπόνι υπηρεσιών υγείας σε όλους, ανεξαιρέτως τους πολίτες και ελεύθερη επιλογή παρόχου.
11. Εφαρμογή των Ευρωπαϊκών οδηγιών για την ελάχιστη επιτρεπτή στελέχωση του προσωπικού της Ιατρικής και Νοσηλευτικής Υπηρεσίας στο ΕΣΥ.
12. Υποχρεωτική περιγραφή προσόντων των Διοικητικών στελεχών των Νοσοκομείων, με προπαρασκευαστικό διάστημα εκπαίδευσης στη Σχολή Δημόσιας Υγείας, πρόσληψη μετά από ανοικτό διαγωνισμό και ανανεωνόμενη θητεία με στόχους.
13. Νέος προσανατολισμός στη διαχείριση του επείγοντος και την οργάνωση των Υγειονομικών Περιφερειών και των Νοσοκομείων.
14. Ποιοτικός και οικονομικός έλεγχος υπηρεσιών Υγείας. Εφαρμογή διαδικασιών, παρουσία ορκωτών λογιστών στον έλεγχο των ισολογισμών των Νοσοκομείων και κεντρικό σύστημα διαχείρισης και παρακολούθησης των προμηθειών.
15. Κατοχύρωση του δικαιώματος των Ιατρών να εισπράττουν την αμοιβή τους με προσωπική επιταγή, άμεσα και χωρίς τη μεσολάβηση των Ιδιωτικών φορέων Υγείας όπου εργάζονται.
16. Άνοιγμα των Νοσοκομείων του ΕΣΥ στους διαπιστευμένους ιδιώτες, με ειδικό καθεστώς εξωτερικού συνεργάτη και συμμετοχή τους στο πρόγραμμα εφημεριών.
17. Ριζική αναθεώρηση των αμοιβών των Ιατρών του ΕΣΥ στα επίπεδα του Ευρωπαϊκού μέσου όρου.
18. Αναθεώρηση των κριτηρίων και των διαδικασιών κρίσεων
19. Αμοιβές ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος των Ιατρών του ΕΣΥ και τυποποιημένη κοστολόγηση πράξεων, με αθροιστική δυνατότητα υπέρβασης του ελαχίστου εγγυημένου.
20. Οριστική διαγραφή και αφαίρεση άδειας σε Ιατρό για αποδεδειγμένη και (ταχέως) δεδικασμένη περίπτωση χρηματισμού.
21. Συστηματική εποπτεία των εναλλακτικών κοινωνικών δράσεων στο χώρο της Ιατροφαρμακευτικής φροντίδας
22. Οργάνωση ξεχωριστού Δικτύου Εθνικών Υπηρεσιών Υγείας Νησιωτικού Χώρου με βάση την ανάπτυξη Συστήματος Διακομιδών Υψηλών Δυνατοτήτων και Ετοιμότητας και λιγότερο Νοσοκομειακών Μονάδων μεσαίου και μεγάλου μεγέθους.
23. Σύσταση Ιατρονομικού Συμβουλίου και εκπαιδευτικού προγράμματος Ιατρικής ευθύνης.
24. Ανασύσταση του ΕΟΦ και των όρων λειτουργίας του.
25. Διεκδίκηση της ελεύθερης επιλογής συνταξιοδοτικού ασφαλιστικού φορέα των γιατρών.